[Flaptekst]: 'Vandaag rijst, morgen rijst - Negentig dagen in China' is het debuut van de in Friesland geboren en getogen schrijver en freelance journalist Ate Hoekstra. Van oktober 2009 tot en met begin januari 2010 woonde en werkte hij als journalist in Shanghai en reisde hij met een oude jeugdvriend door China. De Friese nuchterheid van Ate levert rake observaties en droogkomische beschrijvingen op van een fascinerend land en haar inwoners. Hoewel het werken in Shanghai op veel momenten niet was wat hij ervan had verwacht, maakte Ate veel mee in de gigantische metropool, begon hij de maatschappij vanuit andere ogen te zien en verzamelde hij een wereld aan verhalen op zijn reis in China. Bij terugkomst in Nederland besloot hij al die verhalen volledig uit te werken. Het resultaat is een boek met 37 reisverhalen bekeken door de ogen van deze nuchtere Fries. Ate's verhalen geven een realistische indruk van China als land. Ze vertellen ook hoe het is om als jonge Fries van het platteland ondergedompeld te worden in de chaotische, maar uitermate gastvrije Chinese samenleving. Het boek varieert van verhalen die hij schreef over zijn werk als journalist voor het tijdschrift'That's Shanghai' tot de ontmoeting met een Chinese kunstenaar en het beleven van kerstnacht in Peking. Iedereen die een band voelt met China, of meer over het gigantische land en haar bevolking wil weten, komt met'Vandaag rijst, morgen rijst - Negentig dagen in China' aan zijn trekken. Maar ook de liefhebber van reisverhalen zit met dit boek gebeiteld. Het boek bevat bovendien veelzeggende foto's die Ate in China maakte. [ReviewQuote]: [...] Ate Hoekstra vertelt op een zeer prettige manier over zijn verblijf in de enorme stad Shanghai. De eerste twee, drie verhalen zijn nog wat aarzelend gebracht maar daarna worden ze sterker en erg beeldend. Ate neemt je mee naar zijn werk maar vooral naar de stad met zijn bijzondere mensen en prachtige wijken, fraaie tuinen, mooie kunstmuseum (waar hij een onverwacht bijzonder ontmoeting heeft met een kunstenaar) Door zijn ogen zie je bijna de verkoopster, met haar Michael Jackson microfoon, de waren aanprijzen. Je loopt zelf door de straten en gebouwen. Ook de rondreis met Tade is mooi gebracht. Het laat een heel ander China zien. Eenmaal aangekomen in Peking na een lange treinreis beleven ze een kerstavond zoals ze nog nooit meegemaakt hebben. Tot nu toe vierde ik kerstavond altijd in Nederland. Bij familie en vrienden, met kerstboom, drank en gezelligheid. Hier in China wordt kerst op een heel andere manier gevierd. Met het christendom heeft het feest niets te maken. De populariteit van Jezus Christus is weliswaar groeiende in China, voor veel Chinezen blijft hij vooralsnog een onkende man. In de straten van Peking is kerstmis het Amerikaanse feest met grote kerstbomen, rood- en witkleurige versieringen, dikbuikige Kerstmannen en de hele dag'Jingle bells' op de radio. Hier in de hostelkroeg is kerst het feest van Chinese jongeren uit de buurt. [...] Kerstavond is kerstnacht geworden. Maar aan kerstmis denkt hier niemand meer. Het is vooral een verrassende, plezierige, gezellige tijd met vrienden voor een paar uren. Bierdrinkende, karaoke zingende, tafelvoetballende en biljartende vrienden die hoofdzakelijk Mandarijn spreken en één tot twee koppen kleiner zijn dan wij. Ik heb het boek twee keer gelezen. Nadat ik het uit had merkte ik dat ik er over na liep te denken en steeds oppakte om weer een stukje te herlezen en voor ik het wist had ik het boek opnieuw gelezen en zou het zo weer een derde keer doen. Ate heeft een enthousiaste maar rustige manier van schrijven. In korte zinnen weet hij veel te vertellen over alles wat hij meemaakt en ziet. Het boek eindigt met een bezoek aan een winkeltje in Shanghai waar Ate al eens eerder geweest is. De winkelierster vraagt:'Hoe was jullie reis?''Goed' antwoordt Tade. En hij heeft gelijk. Het was een goede reis. Een mooie en bijzondere reis was het ook. Hetzelfde geldt voor dit boek. Het is een goed, mooi en bijzonder boek. Lees de gehele recensie op: www.leestafel.info/ate-hoekstra/7657-vandaag-rijst-morgen-rijst""Over welke rijst gaat het nu?"" grapte ik tijdens de boekpresentatie'Vandaag Rijst, Morgen Rijst: Negentig dagen in China', eerder deze maand in een eetcafé in Leeuwarden. In 37 verhalen vertelt de auteur Ate Hoekstra over zijn tijd in Shanghai, waar hij op de redactie van That's Shanghai werkte en over zijn reis door een deel van het enorme China met zijn goede jeugdvriend Tade. Het resultaat is een debuut vol reisverhalen met treffende observaties, een kritische ondertoon, levendige portretten van de gewone man en vrouw in de straat en droogkomische beschrijvingen gezien door de ogen van een nuchtere Fries.'Een pad ontstaat door erop te lopen.' Deze Chinese wijsheid staat op de tweede pagina van het boek. Dat is precies wat Ate doet, het onbekende pad op en erover schrijven. China was zijn eerste grote reis voor de 29-jarige publicist en journalist en gezien zijn ambitie niet zijn laatste avontuur. Herkenbaar is het verhaal'De thee wordt duur betaald'. Een knappe jonge Chinese dame troont hem mee naar een fancy restaurant voor'even een kopje thee te drinken'. Hij valt meteen voor haar charmes. Haar vriendin arriveert en de thee wordt als snel opgevolgd door iets sterkers. De rekening is een bedrag in euro's met twee nullen en een licht benevelde geest door de vele glazen whisky. Een leerervaring voor de rest van zijn leven. Het ene na het andere verhaal leest gemakkelijk weg en je waant je echt op die plekken die Ate met niet te veel overbodige details beschrijft. Bijzonder is zijn ontmoeting met kunstenaar Zhang Zongmei die een foto tevoorschijn tovert die hij van reisschrijfster Carolijn Visser gemaakt heeft. Ook Tade en Ate moeten op de foto nadat hij een portret van hen heeft geschilderd. In zijn verhalen ziet de chinaganger onder meer'Lou Reed' in de metro, beschrijft hij in de'winkelmeisjes van Shanghai' hoe het er in het warenhuis aan toegaat, maakt hij mee dat Chinezen in pyjama de straat opgaan en bezoekt hij een bijzonder jazzconcert in een groot park. Ook vertelt Ate over zijn slechte ervaringen op de redactie van That's Shanghai. Een cultuurmagazine dat net als alle andere media in China onderhevig is aan staatscensuur en niet journalistiek onafhankelijk blijkt te zijn. Kritiek wordt niet geduld in de kopij van het magazine. Dat merkt hij al gauw wanneer hij een verhaal over de elektrische fiets mag maken. Zijn afscheid van de redactie is een verademing maar ook een anticlimax als vrijwilliger voor de organisatie Projects Abroad via wie hij in Shanghai terecht kwam. Spijt heeft hij echter nooit een moment gehad. Wanneer hij eenmaal met Tade op de majestueuze Chinese muur staat, het enige bouwwerk op aarde dat vanuit de ruimte te zien is, compenseert dat meer dan voldoende. En welke rijst de auteur ook in gedachten had. Het blijft smaken naar meer deze'Vandaag Rijst, Morgen Rijst: Negentig dagen in China'.Enkele maandan na zijn afstuderen besluit Ate Hoekstra om naar China te vertrekken. Niet om vakantie te vieren maar om in Shanghai als journalist vrijwilligerswerk te gaan doen. Het boek'Vandaag rijst, morgen rijst - Negentig dagen in China' beschrijft zijn verblijf en aansluitende rondreis door China. Het eerste deel van het boek beschrijft het verblijf van Ate Hoekstra in Shanghai waar hij als vrijwillig journalist werkt. Of eigenlijk niet werkt, want heel veel heeft hij niet te doen. Het gaat dan ook meer over zijn ervaringen met de stad Shanghai. In dit deel staat eigenlijk één thema centraal (waarschijnlijk onbedoeld), namelijk de naïviteit van Ate Hoekstra. Gelukkig beschikt hij wel over voldoende zelfkennis aangezien hij dit zelf ook al aanstipt in de inleiding. Neemt niet weg dat de ervaringen die Ate Hoekstra beschrijft, vrij algemeen zijn. Iedereen die net in het buitenland aankomt voor een langdurig verblijf zal de ervaringen herkennen, of je nou in China hebt gezeten of niet. Het tweede deel van het boek gaat over de rondreis door China die Ate Hoekstra samen met een Nederlandse vriend maakt. Voornamelijk per trein reizen zij vanaf Shanghai naar onder andere de Drieklovendam, Qingdao, Nanjing en Beijing (Peking). Onderweg weten zij vaak te verdwalen, maar dat is vooral de Chinese straat-kaartenindustrie, of beter gezegd het ontbreken daarvan, aan te rekenen. Bij het zoeken naar de weg, maar ook in restaurants, musea, in de trein en op allerlei verschillende momenten van de reis worden ze overladen met de gastvrijheid en vriendelijkheid van de Chinezen: de Chinezen staan altijd klaar om te helpen. Ate Hoekstra vraagt zich hierdoor, terecht af of het stereotype beeld dat wij van Chinezen hebben wel terecht is. Het tweede deel van het boek geeft een goede indruk van realiteit van China. Ondanks dat het boek een redelijk voorspelbaar karakter heeft, is het toch een aardig verhaal. Voornamelijk omdat het boek een unieke kijk op het leven in China geeft. Een rijke aanvulling op het verhaal zijn de foto's, hoewel ze zwart/wit zijn, zijn het allemaal erg goede foto's die ook echt iets toevoegen aan het verhaal: het beeld dat de tekst vormt wordt verduidelijkt door de foto's.Na zijn studie voor journalistiek vertrok de auteur voor drie maanden naar China. De eerste twee maanden vulde hij met een vrijwilligersbaan als journalist in Shanghai om daarna met een Nederlandse vriend een maand door het land te reizen. In deze bundel korte verhalen krijgt de lezer een indruk van het leven in China door de ogen van de niet-Chineessprekende Fries. De werkverschaffing, een Finse jazzband, het straatbeeld, het weer of de e-bike, en gedurende zijn rondreis de Drieklovendam, het Terracotta leger of de Nieuwjaarviering in Qingdao die heel anders verliep dan verwacht. Het boek informeert eerst nog wat stijfjes over de boeiende dagelijkse beslommeringen van de Chinezen. Pas tijdens de rondreisverhalen worden de ervaringen wat openhartiger, de stijl wat losser en de informatie wat persoonlijker, waardoor de auteur zelf wat meer in beeld komt en de lezer meer betrokken raakt. De tekst leest vlot. Paginagrote zwart-witfoto's zijn toegevoegd. Een groeiend eerste boek dat naast de vele andere reisverhalen over China toch weer genoeg toevoegt. Onderhoudend. Geen register.37 verhalen vol rake obeservaties, die geregeld op de lachspieren werken.
nl
en
